Σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη που επαναπροσδιορίζει το χρονοδιάγραμμα του «θανάτου» του Σύμπαντος, τρεις Ολλανδοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως το Σύμπαν διαλύεται πολύ ταχύτερα απ’ ό,τι θεωρούσε η επιστήμη μέχρι σήμερα. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τα τελευταία αστρικά απομεινάρια, όπως οι λευκοί νάνοι, θα εξαφανιστούν μέσω ενός φαινομένου παρόμοιου με την ακτινοβολία Hawking σε περίπου 10⁷⁸ χρόνια, χρόνος εξαιρετικά μικρότερος από την προηγούμενη εκτίμηση των 10¹¹⁰⁰ ετών.
Από τη Θεωρία στην Εξάτμιση των Άστρων
Η έρευνα αποτελεί συνέχεια δημοσίευσης του 2023 από τους ίδιους επιστήμονες, τον ειδικό στις μαύρες τρύπες Heino Falcke, τον Φυσικό Michael Wondrak και τον μαθηματικό Walter van Suijlekom από το Πανεπιστήμιο Radboud της Ολλανδίας. Σε εκείνη την εργασία, οι επιστήμονες είχαν δείξει πως όχι μόνο οι μαύρες τρύπες αλλά και άλλα ουράνια σώματα, όπως οι αστέρες νετρονίων, μπορούν να «εξατμιστούν» με τρόπο παρόμοιο με την ακτινοβολία Hawking.
Η θεωρία Hawking, διατυπωμένη το 1975, υποστήριζε ότι σωματίδια μπορούν να διαφεύγουν από τις μαύρες τρύπες, σε αντίθεση με την κλασική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μέσω της νέας ερμηνείας της ακτινοβολίας αυτής, οι Ολλανδοί επιστήμονες υπολόγισαν τον χρόνο που χρειάζονται διάφορα αντικείμενα για να εξαφανιστούν. Τα αποτελέσματα προκαλούν αίσθηση.
Οι Αριθμοί της Τελικής Διάλυσης
- Λευκοί νάνοι: 10⁷⁸ χρόνια μέχρι την πλήρη «εξάτμιση»
- Μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων: 10⁶⁷ χρόνια, παρά την πιο έντονη βαρυτική τους έλξη
- Η Σελήνη και ο άνθρωπος: 10⁹⁰ χρόνια αν υποθέσουμε πως ο μόνος παράγοντας διάλυσης είναι η ακτινοβολία τύπου Hawking
Η έκπληξη της μελέτης εντοπίζεται στο γεγονός ότι η διαδικασία εξάτμισης δεν εξαρτάται από το πόσο ισχυρό είναι το βαρυτικό πεδίο ενός σώματος, αλλά από την πυκνότητά του. Μάλιστα, οι μαύρες τρύπες, λόγω της απουσίας επιφάνειας, φαίνεται να επαναπορροφούν μέρος της ίδιας τους της ακτινοβολίας, καθυστερώντας έτσι τη διαδικασία εξάτμισης.
Επιστήμη και Φιλοσοφία
Παρόλο που οι αριθμοί αυτοί παραμένουν αδιανόητα μεγάλοι για την ανθρώπινη αντίληψη, η σημασία της μελέτης δεν είναι μόνο χρονική αλλά και εννοιολογική. Όπως εξηγεί ο καθηγητής μαθηματικών Walter van Suijlekom, η συνεργασία Φυσικής, Αστροφυσικής και Μαθηματικών προσφέρει νέα εργαλεία κατανόησης των πιο ακραίων φαινομένων του Σύμπαντος. Μέσα από τέτοιες υποθέσεις, μπορεί κάποτε να κατανοήσουμε πλήρως την ίδια την ακτινοβολία Hawking, ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της σύγχρονης Φυσικής.
Αν και το «τέλος του Σύμπαντος» εξακολουθεί να βρίσκεται αδιανόητα μακριά στο μέλλον, η νέα αυτή μελέτη τοποθετεί ένα νέο χρονικό ορόσημο, φέρνοντάς το πιο κοντά απ’ ό,τι πίστευε η επιστήμη επί δεκαετίες. Και μπορεί να απέχουμε ακόμα αιώνες φωτός από την κατανόηση της απόλυτης κατάρρευσης του Σύμπαντος, αλλά βρισκόμαστε πλέον ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του πώς αυτό το απέραντο σύστημα ίσως κάποτε... σβήσει.
[via]
