Star Wars και Επιστήμη: Πόσο εφικτό είναι να παγιδευτείς πραγματικά σε καρμπονίτη σαν τον Han Solo;

Μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου και του σύμπαντος του Star Wars είναι εκείνη στην οποία ο Han Solo (Harrison Ford) παγιδεύεται στον καρμπονίτη από τον Darth Vader, στην ταινία The Empire Strikes Back (1980). Η σκηνή έχει χαραχτεί στη μνήμη των θεατών, όχι μόνο για τη δραματικότητά της, αλλά και για την ψυχρή αισθητική του παγωμένου ήρωα σε μια μορφή «τέλειας χειμερίας νάρκης».

Ο καρμπονίτης, πάντως, είναι ένα υλικό καθαρά βγαλμένο από τη φαντασία του George Lucas. Ωστόσο, σύμφωνα με τον χημικό Dr. Alex Baker από το Πανεπιστήμιο του Warrick, η ιδέα της παγίδευσης ενός ανθρώπου σε μεταλλική ουσία όπως στην ταινία δεν είναι εντελώς εκτός επιστημονικής πραγματικότητας. Ο Baker υποστηρίζει πως μια παρόμοια διαδικασία θα μπορούσε, τουλάχιστον θεωρητικά, να επιτευχθεί με τη χρήση γαλλίου (gallium), ενός μετάλλου που λιώνει λίγο πάνω από τη θερμοκρασία δωματίου.

Για να μιμηθεί κανείς τη σκηνή, εξηγεί, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα καλούπι σε σχήμα ανθρώπου, το οποίο αντί για νερό θα γέμιζε σταδιακά με γάλλιο. Καθώς το μέταλλο θα κρύωνε και θα στερεοποιούνταν γύρω από το σώμα, θα παγίδευε τον «εθελοντή» σε μια μορφή μεταλλικής φυλακής. Το συνολικό βάρος μιας τέτοιας «καρμπονιτοποίησης» θα ισοδυναμούσε περίπου με δύο αυτοκίνητα VW Golf, σχολιάζει χαριτολογώντας ο Baker, προσθέτοντας πως «θα χρειαστείτε έναν πολύ γερό τοίχο για να το κρεμάσετε».

Ωστόσο, οποιαδήποτε τέτοια απόπειρα σε άνθρωπο δεν θα είχε καμία ελπίδα επιβίωσης. Η αναπνοή θα ήταν αδύνατη μέσα στο στερεοποιημένο μέταλλο, οδηγώντας σε ασφυξία ή θάνατο από δηλητηρίαση λόγω διοξειδίου του άνθρακα. Επιπλέον, αν και κάποια μικροσκοπικά σκουλήκια μπορούν να μπουν σε προσωρινή αναστολή λειτουργιών με αφυδάτωση, το ίδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ανθρώπους, καθώς το νερό είναι απαραίτητο για τις βιοχημικές διεργασίες του σώματος.

Αν και το γάλλιο δεν θεωρείται ιδιαίτερα τοξικό όπως ο υδράργυρος, οι μακροχρόνιες επιπτώσεις του στον ανθρώπινο οργανισμό παραμένουν ασαφή. Σύμφωνα με τη βιοτεχνολογική εταιρεία Sigma-Aldrich, πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν μεταλλική γεύση, βήχα, δύσπνοια, ναυτία και δερματίτιδα.

Η επιστημονική κοινότητα παραμένει επιφυλακτική σχετικά με τη δυνατότητα ασφαλούς "χειμερίας νάρκης" σε ανθρώπους, αν και υπάρχουν ελπίδες. Ο νευροεπιστήμονας Vladyslav Vyazovskiy από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εξηγεί ότι «οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα νέα φαρμακολογικά και γενετικά εργαλεία έχουν ήδη δείξει δυνατότητες επηρεασμού του ύπνου, αλλά απαιτείται ακόμα εις βάθος κατανόηση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων και των μοριακών μηχανισμών που ρυθμίζουν τις λειτουργίες του ύπνου».

Αν λοιπόν η «καρμπονιτοποίηση» ενός ατόμου παραμένει αδύνατη (και θανάσιμα επικίνδυνη), τι γίνεται με τη φημισμένη πανοπλία των κυνηγών επικηρυγμένων του Star Wars, κατασκευασμένη από το μυθικό beskar.

Ο Dr. Baker στρέφει το βλέμμα του και εκεί: το beskar είναι ένα φανταστικό υλικό που αντέχει στις επιθέσεις φωτόσπαθων και ακτίνων λέιζερ. Παρότι δεν υπάρχει κάτι πανομοιότυπο στη Γη, το συνθετικό διαμάντι, όπως αυτό που κατασκευάζει η καθηγήτρια Julie Macpherson στο ίδιο πανεπιστήμιο, αποτελεί έναν υποψήφιο αντικαταστάτη. Το διαμάντι διαχέει τη θερμότητα εξαιρετικά καλά, κάτι που θα το καθιστούσε ιδανικό για άμυνα ενάντια σε υπερθερμασμένα όπλα, όπως το φωτόσπαθο.

Ο ίδιος εξηγεί: «Όταν ένας άνθρακας στο διαμάντι αρχίζει να πάλλεται από θερμότητα, αυτή η δόνηση περνά άμεσα στα γειτονικά άτομα και η θερμότητα μεταφέρεται πολύ γρήγορα».

Κι ενώ οι Stormtroopers φορούν πανοπλίες από «πλαστοειδές» (ένα ακόμη φανταστικό υλικό), η πραγματικότητα μπορεί να τους φέρει πιο κοντά σε... σακούλες σούπερ μάρκετ. Το πολυαιθυλένιο, το υλικό που χρησιμοποιείται σε σακούλες αλλά και σανίδες κοπής, σε υψηλή πυκνότητα έχει συμπαγή μοριακή δομή και μπορεί να αποδειχθεί ανθεκτικό σε ορισμένα φυσικά πλήγματα, ίσως ακόμα και σε βλήμματα.

Καθώς λοιπόν η επιστήμη εξετάζει και αναλύει με φαντασία και χιούμορ τις πιο αγαπημένες πτυχές της διαστημικής φαντασίας, αποδεικνύεται πως το σύμπαν του Star Wars, παρόλο που παραμένει μακριά, δεν είναι πάντα και τόσο «απίθανο».

[via]