Το SPHEREx της NASA ολοκλήρωσε τη δημιουργία ενός ανεπανάληπτου κοσμικού χάρτη [Video]

Το διαστημικό τηλεσκόπιο SPHEREx της NASA πέτυχε ένα κρίσιμο ορόσημο, ολοκληρώνοντας την πρώτη του πλήρη σάρωση του ουρανού και παραδίδοντας στην επιστημονική κοινότητα έναν χάρτη του Σύμπαντος που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον. Σε αντίθεση με τις εικόνες που έχουμε συνηθίσει από τηλεσκόπια όπως το Hubble ή το James Webb, τα οποία εστιάζουν με απίστευτη λεπτομέρεια σε μεμονωμένα αντικείμενα, το SPHEREx υιοθετεί μια διαφορετική φιλοσοφία: τη «μεγάλη εικόνα».

Μετά την εκτόξευσή του τον Μάρτιο του 2025, το παρατηρητήριο πέρασε μήνες σαρώνοντας σπιθαμή προς σπιθαμή τον ουράνιο θόλο, καταφέρνοντας να ολοκληρώσει τον πρώτο από τους τέσσερις προγραμματισμένους χάρτες του. Το αποτέλεσμα είναι ένας θησαυρός δεδομένων που καταγράφει εκατομμύρια γαλαξίες και αστέρια, όχι απλώς ως φωτεινές κουκκίδες, αλλά ως φασματικές υπογραφές γεμάτες πληροφορία.

Η δύναμη της φασματοσκοπίας

Αυτό που κάνει το SPHEREx μοναδικό δεν είναι η ευκρίνεια της εικόνας του, αλλά το «βάθος» της χρωματικής του παλέτας. Ενώ το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από τρία βασικά χρώματα, και τα συνηθισμένα τηλεσκόπια χρησιμοποιούν μια χούφτα φίλτρων, το SPHEREx παρατηρεί το Σύμπαν σε 102 διαφορετικά «χρώματα» στο υπέρυθρο φάσμα.

Αυτή η τεχνική, γνωστή ως φασματοσκοπία, λειτουργεί ουσιαστικά σαν ένα πρίσμα που αναλύει το φως κάθε ουράνιου σώματος στα συστατικά του. Κάθε ένα από αυτά τα 102 μήκη κύματος αποκαλύπτει διαφορετικά χημικά στοιχεία και φυσικές διαδικασίες. Είναι σαν να κοιτάζουμε τον ουρανό όχι με απλά γυαλιά ηλίου, αλλά με έναν υπερ-εξελιγμένο αναλυτή που μας λέει από τι είναι φτιαγμένο το κάθε τι που βλέπουμε, πόσο μακριά βρίσκεται και πώς κινείται.

Ξετυλίγοντας το νήμα της Κοσμικής Ιστορίας

Τα δεδομένα που συλλέγονται έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα της αστροφυσικής. Ένας από τους κύριους στόχους της αποστολής είναι η μελέτη της «κοσμικής πληθωριστικής διαστολής». Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι χαρτογραφώντας τη θέση εκατοντάδων εκατομμυρίων γαλαξιών σε τρισδιάστατη κλίμακα, θα μπορέσουν να εντοπίσουν στατιστικά μοτίβα που άφησε πίσω του το Big Bang. Αυτά τα ίχνη θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν θεωρίες για τα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου της ύπαρξης του Σύμπαντος.

Παράλληλα, το SPHEREx λειτουργεί ως μια χρονομηχανή που καταγράφει την ιστορία του φωτός. Μετρώντας τη συνολική λάμψη που εκπέμπεται από όλους τους γαλαξίες κατά τη διάρκεια της ιστορίας του σύμπαντος, οι ερευνητές θα μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίστηκαν και εξελίχθηκαν οι γαλαξίες, από τις πρώτες «νηπιακές» τους φάσεις μέχρι τις τεράστιες δομές που βλέπουμε σήμερα.

Κυνηγώντας τα συστατικά της ζωής

Πέρα από την κοσμολογία, η αποστολή έχει και έναν πιο «γήινο» στόχο: τον εντοπισμό νερού και οργανικών μορίων μέσα στον δικό μας Γαλαξία. Το SPHEREx μπορεί να ανιχνεύσει την παρουσία παγωμένου νερού, διοξειδίου του άνθρακα και άλλων στοιχείων που βρίσκονται προσκολλημένα σε κόκκους διαστρικής σκόνης.

Αυτά τα παγωμένα υλικά είναι τα «τούβλα» από τα οποία χτίζονται τα πλανητικά συστήματα. Γνωρίζοντας πού αφθονούν αυτά τα υλικά και σε τι ποσότητες, οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν πόσο συχνά πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να εμπλουτίζονται με τα απαραίτητα συστατικά για την εμφάνιση της ζωής. Ουσιαστικά, το τηλεσκόπιο χαρτογραφεί τις «αποθήκες» υλικών του Γαλαξία μας, δείχνοντάς μας πού υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κατοικήσιμους κόσμους.

Μια κληρονομιά δεδομένων

Η ολοκλήρωση του πρώτου χάρτη είναι μόνο η αρχή. Κατά τη διάρκεια της διετούς αποστολής του, το SPHEREx θα σαρώσει τον ουρανό συνολικά τέσσερις φορές. Κάθε σάρωση προσθέτει δεδομένα, αυξάνοντας την ακρίβεια και επιβεβαιώνοντας τις παρατηρήσεις.

Αυτό που κάνει την αποστολή πραγματικά ανεκτίμητη είναι η παρακαταθήκη που αφήνει. Ο χάρτης αυτός δεν θα εξυπηρετήσει μόνο την τρέχουσα επιστημονική ομάδα, αλλά θα αποτελέσει έναν οδικό χάρτη για μελλοντικές έρευνες. Όταν οι αστρονόμοι εντοπίσουν κάτι παράξενο ή ενδιαφέρον στα δεδομένα του SPHEREx, θα μπορούν να στρέψουν εκεί τα ισχυρά τηλεσκόπια «σημειακής στόχευσης» (όπως το James Webb) για μια πιο προσεκτική ματιά.