Τα θαλάσσια αγγούρια ίσως κρύβουν το μυστικό για την αναστολή της εξάπλωσης του καρκίνου

Μια ουσία που προέρχεται από θαλάσσιους οργανισμούς ενδέχεται να αποτελέσει τη βάση για νέες, ασφαλέστερες θεραπείες κατά του καρκίνου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που διενεργήθηκε υπό την καθοδήγηση του University of Mississippi και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Glycobiology. Η έρευνα επικεντρώνεται σε έναν φυσικό σακχαρίτη που εντοπίζεται στα αγγούρια της θάλασσας, συγκεκριμένα στο είδος Holothuria floridana, και ο οποίος φαίνεται να έχει την ικανότητα να αναστέλλει μια βασική καρκινική οδό.

Ο σακχαρίτης, που ονομάζεται fucosylated chondroitin sulfate, μπλοκάρει την ενζυμική δράση της Sulf-2, ενός ενζύμου που εμπλέκεται άμεσα στην ανάπτυξη και εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το Sulf-2 επηρεάζει τις γλυκάνες, δηλαδή μικρές σακχαρούχες δομές που καλύπτουν την επιφάνεια των κυττάρων, αλλοιώνοντας τη λειτουργία τους και διευκολύνοντας την καρκινική εξέλιξη.

«Τα θαλάσσια είδη παράγουν ενώσεις με μοναδικές μοριακές δομές, που σπάνια ή ποτέ δεν εντοπίζονται σε χερσαίους οργανισμούς», ανέφερε η Marwa Farrag, υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Βιομοριακών Επιστημών του University of Mississippi και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Οι σακχαρίτες των θαλάσσιων αγγουριών είναι ιδιαίτεροι και αξίζουν περαιτέρω έρευνα».

Η έρευνα αποτέλεσε καρπό συνεργασίας ανάμεσα σε επιστήμονες από το University of Mississippi και το Georgetown University και συνδύασε τη χρήση υπολογιστικών μοντέλων με πειραματικές εργαστηριακές δοκιμές. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά και συνέκλιναν μεταξύ τους, ενισχύοντας την αξιοπιστία των συμπερασμάτων.

Ο Vitor Pomin, αναπληρωτής καθηγητής φαρμακογνωσίας, παρομοίασε τις γλυκάνες με «δάση» στην επιφάνεια των κυττάρων, τα οποία τροποποιούνται από ένζυμα όπως η Sulf-2. «Εάν καταφέρουμε να αναστείλουμε τη δράση αυτού του ενζύμου, τότε στην ουσία παρεμβαίνουμε στην εξάπλωση του καρκίνου», σημείωσε.

Ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα της μελέτης ήταν το γεγονός ότι ο σακχαρίτης από το θαλάσσιο αγγούρι δεν φαίνεται να παρεμβαίνει στην πήξη του αίματος, σε αντίθεση με άλλες ενώσεις που αναστέλλουν τη Sulf-2 και ενδέχεται να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες όπως ανεξέλεγκτη αιμορραγία. «Το ότι δεν επηρεάζει την πήξη καθιστά αυτό το μόριο πολύ υποσχόμενο για κλινική χρήση», δήλωσε ο Joshua Sharp, αναπληρωτής καθηγητής φαρμακολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Ένα ακόμη πλεονέκτημα του θαλάσσιου σακχαρίτη είναι ότι προέρχεται από φυσική πηγή, μειώνοντας το κόστος παραγωγής και τους κινδύνους μετάδοσης ασθενειών, οι οποίοι συνδέονται συχνά με την εξαγωγή φαρμακευτικών ουσιών από θηλαστικά, όπως οι χοίροι.

Ωστόσο, παρά τα θετικά ευρήματα, η παραγωγή του σακχαρίτη σε μεγάλη κλίμακα δεν είναι εφικτή με βάση τους φυσικούς πληθυσμούς των θαλάσσιων αγγουριών. «Δεν μπορούμε να βασιστούμε στην αλιεία για να εξασφαλίσουμε τις ποσότητες που απαιτούνται για τη φαρμακευτική χρήση», σημείωσε ο Pomin. «Το επόμενο στάδιο είναι να αναπτύξουμε μια χημική μέθοδο σύνθεσης της ένωσης, ώστε να μπορέσουμε να τη δοκιμάσουμε σε ζωικά μοντέλα».

Η μελέτη αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο σημαντική είναι η διεπιστημονική προσέγγιση στην έρευνα για τον καρκίνο. Συνδυάζοντας ειδικότητες από τη βιοχημεία, τη φαρμακογνωσία και τη μοριακή υπολογιστική βιολογία, η ομάδα κατάφερε να φέρει στο φως μια πολλά υποσχόμενη πιθανή θεραπεία.

[via]