Η Ρομποτική εξελίσσεται ραγδαία, αντλώντας ολοένα και περισσότερη έμπνευση από τη φύση για τη δημιουργία καινοτόμων και αποδοτικών μηχανών. Στο πλαίσιο αυτής της παγκόσμιας τάσης, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων από το MIT, το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ και το City University of Hong Kong παρουσίασε πρόσφατα ένα μοναδικό ρομπότ που επαναπροσδιορίζει την κίνηση: αντί να πετά, χρησιμοποιεί έναν μηχανισμό για να... πηδάει.
Πηδώντας με τη βοήθεια φτερών
Το ρομπότ, ύψους μόλις 5 εκατοστών και βάρους λιγότερου από 1 γραμμάριο, βασίζεται σε έναν κατακόρυφο, ελατηριωτό άξονα από ανθρακονήματα για την κύρια πρόωσή του. Λειτουργώντας σαν ένα μικροσκοπικό pogo stick, το πόδι του συμπιέζεται όταν έρχεται σε επαφή με το έδαφος, αποθηκεύοντας ενέργεια η οποία απελευθερώνεται για να το εκτοξεύσει στον αέρα.
Αυτό που κάνει πραγματικά ξεχωριστό αυτό το ρομπότ είναι η ενσωμάτωση τεσσάρων φτερών, εμπνευσμένων από τα έντομα, τα οποία κινούνται με τη βοήθεια τεχνητών μυών που ενεργοποιούνται ηλεκτρικά. Αντί να στοχεύουν σε συνεχή πτήση, τα φτερά αυτά ενισχύουν τα άλματα του ρομπότ, επιτρέποντάς του να φτάνει ύψη έως και 20 εκατοστά, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην πλευρική ευελιξία του, χαρίζοντάς του ταχύτητες έως και 30 εκατοστά το δευτερόλεπτο.
Ενεργειακή αποδοτικότητα και προοπτικές εξέλιξης
Η συνδυαστική αυτή μέθοδος κίνησης – άλματα με υποστήριξη φτερών – προσφέρει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά την ενεργειακή απόδοση. Αντί να βασίζεται αποκλειστικά στην πτήση, που καταναλώνει πολύ ενέργεια, το ρομπότ εκμεταλλεύεται την αποθηκευμένη μηχανική ενέργεια του ελατηρίου και χρησιμοποιεί τα φτερά απλώς για σταθερότητα και μικρές διορθώσεις πορείας. Έτσι, είναι θεωρητικά ικανό να λειτουργεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με περιορισμένες ενεργειακές απαιτήσεις.
Προς το παρόν, το ρομπότ παραμένει συνδεδεμένο με εξωτερική πηγή ενέργειας και βασίζεται σε εξωτερικά συστήματα παρακολούθησης κίνησης για τον έλεγχο της πλοήγησής του, κάτι που καταδεικνύει ότι βρίσκεται ακόμα στο πειραματικό στάδιο. Οι επόμενοι στόχοι της ερευνητικής ομάδας περιλαμβάνουν τη μίνιμουμ μείωση των συστημάτων ενέργειας και την ενσωμάτωση αυτόνομων μονάδων ελέγχου, ώστε το ρομπότ να γίνει πλήρως ανεξάρτητο.
Η προέλευση της ιδέας και οι προηγούμενες προσπάθειες
Η ιδέα του συνδυασμού άλματος και πτήσης δεν είναι πρωτόγνωρη στη βιο-εμπνευσμένη ρομποτική. Προηγούμενα παραδείγματα περιλαμβάνουν το Hopcopter του City University of Hong Kong και του Hong Kong University of Science and Technology, ένα τροποποιημένο τετρακόπτερο με ελατηριωτό πόδι για μετακινήσεις στο έδαφος, καθώς και το Jumpglider του Stanford University, που χρησιμοποίησε ένα ελατήριο για απογείωση και πτερύγια για ολίσθηση.
Ωστόσο, το νέο ρομπότ ξεχωρίζει για τη μικρότερη κλίμακα, το μειωμένο βάρος και την αυξημένη ευκινησία του, προσφέροντας νέες δυνατότητες σε εφαρμογές όπου η ελαφρότητα και η προσαρμοστικότητα είναι κρίσιμες.
Μελλοντικές εφαρμογές και επιρροές από τη φύση
Η εξέλιξη αυτού του μικροσκοπικού ρομπότ ανοίγει τον δρόμο για εφαρμογές όπως:
- Εξερεύνηση περιορισμένων χώρων (π.χ. σπήλαια, εγκαταλελειμμένα κτίρια),
- Περιβαλλοντική παρακολούθηση σε δύσβατες περιοχές,
- Αποστολές έρευνας και διάσωσης σε ερείπια ή σε φυσικές καταστροφές.
Η δυνατότητα του ρομπότ να πηδά, να σταθεροποιείται και να κινείται γρήγορα σε ανώμαλα εδάφη το καθιστά ιδανικό για αποστολές όπου οι παραδοσιακές μορφές ρομποτικής κίνησης αποτυγχάνουν.
Το νέο αυτό επίτευγμα αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα του πώς η φύση εμπνέει τη Ρομποτική και τη Μηχανική. Αντλώντας ιδέες από τη φυσική ευελιξία και προσαρμοστικότητα των εντόμων, οι ερευνητές δημιουργούν μηχανές που συνδυάζουν πολλαπλές μορφές κίνησης για μέγιστη απόδοση.
Όπως όλα δείχνουν, το μικρό αυτό ρομπότ με φτερά και δυνατότητα άλματος είναι προάγγελος μιας νέας εποχής στη ρομποτική κίνηση, όπου η πολυμορφία και η ενεργειακή αποδοτικότητα θα βρίσκονται στο επίκεντρο της καινοτομίας.
[via]
