Σε μια εποχή όπου η αναγνώριση προσώπου απαγορεύεται σε πολλές πόλεις και αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό για λόγους προστασίας της ιδιωτικότητας, μια νέα τεχνολογία φαίνεται να αναλαμβάνει τον ρόλο της και ίσως με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια. Η εφαρμογή Track, που αναπτύχθηκε από την εταιρεία Veritone, υπόσχεται την ταυτοποίηση και παρακολούθηση ανθρώπων χωρίς να βασίζεται στα χαρακτηριστικά του προσώπου, αλλά σε γενικά οπτικά και φυσικά γνωρίσματα.
Το Track αναλύει βίντεο και αναγνωρίζει άτομα με βάση τον σωματότυπο, το χρώμα και το στιλ μαλλιών, την ενδυμασία, τα αξεσουάρ, ακόμη και τον τύπο παπουτσιών. Αν και το σύστημα αναγνωρίζει και τον τόνο του δέρματος, η Veritone διαβεβαιώνει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ρητή αναζήτηση με βάση αυτό το χαρακτηριστικό. Το λογισμικό συλλέγει τα δεδομένα αυτά και δημιουργεί χρονολογικές ακολουθίες που επιτρέπουν την παρακολούθηση ενός ατόμου σε διαφορετικές τοποθεσίες και από ποικίλες πηγές βίντεο.
Η τεχνολογία δεν είναι θεωρητική. Ήδη περισσότεροι από 400 οργανισμοί στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν το Track, μεταξύ αυτών αστυνομικές αρχές, πανεπιστήμια, ιδιωτικές εταιρείες και ομοσπονδιακοί εισαγγελείς του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη μέσω πλατφορμών cloud, όπως το Amazon Web Services και το Microsoft Azure, και αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου οικοσυστήματος εργαλείων ψηφιακής εγκληματολογίας της Veritone.
Προς το παρόν, το Track λειτουργεί μόνο με καταγεγραμμένα βίντεο, όπως πλάνα από κάμερες σώματος, drones, δημόσια βίντεο στο YouTube ή υλικό που παρέχουν πολίτες. Ωστόσο, η εταιρεία δηλώνει ότι βρίσκεται λιγότερο από έναν χρόνο μακριά από την ενσωμάτωση ανάλυσης σε ζωντανή ροή, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα σύστημα παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο ακόμα και όταν τα πρόσωπα δεν είναι ορατά.
Η καινοτομία του Track έγκειται στο ότι δεν βασίζεται στο πρόσωπο και επομένως τα παραδοσιακά μέσα αποφυγής αναγνώρισης, όπως οι μεταμφιέσεις, τα γυαλιά, τα μακιγιάζ ή τα ρούχα που μπερδεύουν τους αλγόριθμους, δεν επαρκούν. Το λογισμικό αναλύει την γενική εμφάνιση και τα μοτίβα κίνησης, επιτρέποντας την παρακολούθηση σε πολλαπλά πλάνα. Αρκεί ένα αρχικό «σήμα», δηλαδή κάποιος να επισημάνει το άτομο, και το Track αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.
Αν και δεν χρησιμοποιεί βιομετρικά δεδομένα όπως πρόσωπα ή αποτυπώματα, το Track βασίζεται σε επαναλαμβανόμενα φυσικά και αισθητικά χαρακτηριστικά, κάτι που θέτει ερωτήματα για το εάν αποτελεί ουσιαστικά μια νέα μορφή αναγνώρισης. Ο οργανισμός ACLU (Ένωση Αμερικανικών Πολιτικών Ελευθεριών) προειδοποιεί ότι τέτοιες τεχνολογίες θα μπορούσαν να διευρύνουν σημαντικά τις δυνατότητες παρακολούθησης, ενώ ειδικοί στα ψηφιακά δικαιώματα σημειώνουν ότι η συνεχής παρακολούθηση μέσα από διάφορες πηγές βίντεο μπορεί να είναι λειτουργικά ισοδύναμη με την αναγνώριση προσώπου.
Ένα ακόμα κρίσιμο σημείο είναι πως, επειδή το Track δεν βασίζεται σε παραδοσιακά βιομετρικά στοιχεία, πολλές από τις υφιστάμενες ρυθμίσεις που απαγορεύουν ή περιορίζουν την αναγνώριση προσώπου δεν ισχύουν για αυτό. Η τεχνολογία κινείται έτσι νομικά σε μια γκρίζα ζώνη, προσφέροντας ισχυρές δυνατότητες επιτήρησης, χωρίς όμως την πλήρη νομική εποπτεία που συνοδεύει τα βιομετρικά συστήματα.
Το Track αναδεικνύεται ως μια ισχυρή και ευέλικτη τεχνολογία παρακολούθησης, η οποία επαναπροσδιορίζει τα όρια της ιδιωτικότητας στις σύγχρονες κοινωνίες. Καθώς η χρήση της επεκτείνεται και ενισχύεται με δυνατότητες real-time, ανοίγει ένας νέος γύρος κοινωνικού και νομικού διαλόγου για το ποια δεδομένα θεωρούνται «προσωπικά», πώς μπορεί να γίνεται η επεξεργασία τους, και — τελικά — ποιος μας παρακολουθεί και πώς.
[via]
