Η Amazon αλλάζει πίστα στον αγώνα για την παροχή δορυφορικού διαδικτύου, παρουσιάζοντας την επίσημη ονομασία του μέχρι πρότινος Project Kuiper. Από εδώ και στο εξής, το φιλόδοξο πρόγραμμα των μικρών δορυφόρων χαμηλής τροχιάς θα είναι γνωστό ως Amazon Leo, μια ονομασία που όχι μόνο ηχεί πιο εύληπτη αλλά και συνδέεται ευθέως με το είδος της τροχιάς στην οποία κινούνται οι δορυφόροι του συστήματος: Low-Earth Orbit, ή LEO. Είναι το στρώμα περίπου έως τα 2.000 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης, εκεί όπου πλέον συνωστίζονται δεκάδες δορυφορικοί αστερισμοί που ανταγωνίζονται για να μεταφέρουν το ίντερνετ σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Το rebranding έρχεται μετά από μια χρονιά κατά την οποία η Amazon σημείωσε αρκετές επιχειρησιακές επιτυχίες. Οι πρώτοι 153 δορυφόροι του συστήματος βρίσκονται ήδη σε τροχιά, ενώ η εταιρεία έχει προγραμματίσει πάνω από 80 αποστολές ώστε να φτάσει τις περίπου 3.000 συσκευές που θα συνθέσουν την πλήρη υποδομή του Amazon Leo. Οι πρώτες έξι εκτοξεύσεις έχουν ήδη ολοκληρωθεί, τρεις εκ των οποίων πραγματοποιήθηκαν με Falcon 9 της SpaceX, μεταφέροντας συνολικά 72 δορυφόρους.
Η συνεργασία με τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή της Amazon στον χώρο, τη SpaceX, μπορεί να μοιάζει παράδοξη, αλλά είναι σύμπτωμα του πόσο γρήγορα εξελίσσεται ο αγώνας δρόμου για την εγκαθίδρυση παγκόσμιων broadband δικτύων από το διάστημα. Από τη μία, η Amazon επιδιώκει να επιταχύνει το χρονοδιάγραμμα για να υλοποιήσει το δικό της δίκτυο. Από την άλλη, η SpaceX έχει πλέον ισχυρό προβάδισμα με το Starlink, το οποίο έφτασε πρόσφατα τους 10.000 δορυφόρους σε τροχιά.
Το κεντρικό αφήγημα της Amazon είναι παρόμοιο με αυτό της SpaceX. Με το Leo, η εταιρεία σκοπεύει να προσφέρει γρήγορο και σταθερό ίντερνετ σε ανθρώπους και κοινότητες που είτε έχουν κακής ποιότητας συνδέσεις είτε είναι πρακτικά αποκομμένοι από τα επίγεια δίκτυα. Είναι το ίδιο όραμα που προωθεί το Starlink εδώ και χρόνια: παγκόσμια κάλυψη, ανεξάρτητα από γεωγραφικά εμπόδια ή ανεπαρκή υποδομή. Πρόκειται για μια υπόσχεση με τεράστια σημασία για περιοχές που παραμένουν ψηφιακά απομονωμένες.
Ωστόσο, το φιλόδοξο αυτό όραμα συνοδεύεται από ένα μεγάλο σετ προβληματισμών που γίνεται όλο και δυσκολότερο να αγνοηθεί. Η εγκατάσταση χιλιάδων δορυφόρων στην ίδια πλούσια σε κυκλοφορία τροχιά αυξάνει δραστικά τον κίνδυνο συγκρούσεων, τον σχηματισμό νέων πεδίων διαστημικών σκουπιδιών και την περιπλοκή των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών. Η LEO μπορεί να παραμένει η «καλή γειτονιά» για τέτοιου είδους κόμβους, αλλά ήδη πλησιάζει στα όρια κορεσμού, καθώς ομάδες δορυφόρων πολλαπλασιάζονται με εκθετικό ρυθμό.
Το Amazon Leo, όπως και το Starlink, υπόσχεται προσεκτική σχεδίαση και συστήματα αποφυγής σύγκρουσης υψηλής αυτονομίας. Οι δορυφόροι του σχεδιάζονται ώστε να καίγονται πλήρως στην επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, μειώνοντας τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο για νέα συντρίμμια σε τροχιά. Παράλληλα, η Amazon λέει ότι εφαρμόζει πρωτόκολλα συνεχούς παρακολούθησης, με στόχο τον ασφαλή συντονισμό με άλλους αστερισμούς.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο τεχνικό, αλλά κυρίως ποσοτικό. Καθώς το Starlink μετρά πια πενταψήφιο αριθμό δορυφόρων και το Amazon Leo σκοπεύει να ανεβάσει τη δική του υποδομή σε επίπεδα χιλιάδων, το ερώτημα δεν είναι πλέον αν μπορούν να συνυπάρξουν τόσα δίκτυα στον ίδιο όγκο του ουρανού, αλλά αν πρέπει. Η συζήτηση για τους κινδύνους στο περιβάλλον της LEO έχει αποκτήσει επείγον χαρακτήρα, καθώς κάθε νέα εκτόξευση αυξάνει την πολυπλοκότητα ενός συστήματος που ήδη απαιτεί ακριβή συντονισμό για να παραμείνει βιώσιμο.
