Drone στο μέγεθος smartphone: Το φοιτητικό project που εντυπωσιάζει

Ένα drone που διπλώνει, χωράει άνετα στην τσέπη και ξεδιπλώνεται στον αέρα με μία μόνο κίνηση, παρουσιάστηκε από το Advanced Vertical Flight Laboratory του Texas A&M University. Το δημιούργημα αυτό, που ζυγίζει μόλις 112 γραμμάρια –περίπου όσο ένα κουτάκι αναψυκτικού– ανήκει στην κατηγορία των micro air vehicles (MAV) και δείχνει πώς η τεχνολογία μικροκλίμακας μπορεί να αλλάξει τους κανόνες τόσο στον στρατιωτικό όσο και στον πολιτικό τομέα.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του είναι η φορητότητα. Όταν είναι κλειστό, μοιάζει με μικρόρθογώνιο αντικείμενο, παρόμοιο με smartphone. Χρειάζεται μόνο να το βάλει κανείς σε μια τσέπη ή τσάντα και, τη στιγμή της χρήσης, να το εκτοξεύσει όπως θα πετούσε ένα frisbee. Στο ίδιο δευτερόλεπτο, τα πτυσσόμενα μπράτσα ανοίγουν αυτόματα, οι κινητήρες ενεργοποιούνται και το drone σταθεροποιείται στον αέρα, ακόμα κι αν κατά τη ρίψη περιστραφεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα που ξεπερνά τις 2.500 μοίρες το δευτερόλεπτο.

Αυτό το εντυπωσιακό επίτευγμα βασίζεται σε έναν εξαιρετικά προηγμένο μηχανισμό ελέγχου. Οι ερευνητές ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο ανατροφοδότησης, ικανό να υπολογίζει συνεχώς τη θέση του drone στον χώρο και να διορθώνει σε πραγματικό χρόνο την πορεία του. Στις δοκιμές, οι φοιτητές εκτέλεσαν εκτοξεύσεις διαφορετικής έντασης – από ήπιες μέχρι πολύ δυνατές. Σε κάθε περίπτωση, οι αισθητήρες κατέγραφαν τα δεδομένα και τα μοτέρ ρύθμιζαν την ισχύ τους ώστε το MAV να καταλήγει σε σταθερή πτήση. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο θεαματικό που οι ίδιοι οι ερευνητές παραδέχονται ότι ξεπέρασε τις αρχικές τους προσδοκίες.

Στο επίκεντρο της τεχνολογίας βρίσκεται το λεγόμενο μοντέλο έξι βαθμών ελευθερίας (6DOF), μια μαθηματική προσομοίωση που μπορεί να προβλέψει τη συμπεριφορά του drone λαμβάνοντας υπόψη δυνάμεις όπως η άνωση, η αντίσταση και η ροπή. Τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν μέσω συστημάτων παρακολούθησης κίνησης χρησιμοποιήθηκαν για να τελειοποιηθεί το μοντέλο, μειώνοντας σημαντικά το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης.

Η τεχνική ανάπτυξη του project καθοδηγήθηκε από τους φοιτητές Hunter Denton και Farid Saemi, οι οποίοι συνδύασαν σχεδιασμό ελαφρύ αλλά ανθεκτικό. Το στοιχείο που ξεχωρίζει περισσότερο είναι τα πτυσσόμενα μπράτσα: διπλωμένα προσφέρουν συμπαγή μορφή και εύκολη μεταφορά, ενώ ανοικτά εξασφαλίζουν σταθερότητα στην πτήση.

Οι εφαρμογές μιας τέτοιας τεχνολογίας είναι πολλές και ποικίλες. Στρατιωτικά, drones αυτού του είδους θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολύτιμο εργαλείο σε αποστολές αναγνώρισης σε δύσβατες περιοχές, όπου η ταχύτητα ανάπτυξης του μέσου μπορεί να κρίνει την επιτυχία ή την αποτυχία μιας επιχείρησης. Παράλληλα, και στον πολιτικό τομέα οι δυνατότητες είναι εξίσου σημαντικές: από την επιθεώρηση κτιρίων και υποδομών, μέχρι την αεροφωτογράφιση και την εξερεύνηση περιορισμένων χώρων που δεν είναι εύκολα προσβάσιμοι με άλλα μέσα.

[via]

Loading