Η ιδέα της μετατροπής του Άρη σε έναν κατοικήσιμο πλανήτη (terraforming) υπήρξε για δεκαετίες ένα αγαπημένο θέμα της επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy, αυτή η ιδέα δεν είναι πλέον ουτοπική. Η πρόοδος στην τεχνολογία διαστημικών μεταφορών και η ραγδαία εξέλιξη της συνθετικής βιολογίας καθιστούν, πλέον, τη μετατροπή του Κόκκινου Πλανήτη σε έναν φιλόξενο κόσμο κάτι που αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Η Erika DeBenedictis, CEO της Pioneer Labs και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, υποστηρίζει ότι τριάντα χρόνια πριν το εγχείρημα ήταν απλά αδύνατο. Σήμερα όμως, μέσα από τεχνολογίες όπως το Starship της SpaceX και τις δυνατότητες του γενετικού σχεδιασμού, η ιδέα αποκτά βάση. Η μελέτη θέτει ένα πλαίσιο ηθικών, επιστημονικών και τεχνικών ερωτημάτων που πρέπει να απαντηθούν, προκειμένου να καταστρωθεί ένα πλάνο για την επιχείρηση αυτή.
Ο Edwin Kite, καθηγητής στο University of Chicago και συν-συγγραφέας της μελέτης, εξηγεί ότι πλέον γνωρίζουμε πως ο Άρης υπήρξε κατοικήσιμος στο παρελθόν. Η ιδέα της «αναζωογόνησης» ενός πλανήτη θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια ανώτερη πρόκληση περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Το πρώτο στάδιο ίσως περιοριστεί στη δημιουργία μικροοικοσυστημάτων με μικρόβια, αλλά στο μακροπρόθεσμο μέλλον μπορεί να δούμε ακόμα και ανθρώπινες πόλεις να αναπτύσσονται στον πλανήτη.
Για τον Robin Wordsworth, καθηγητή στο Harvard, το εγχείρημα υπερβαίνει την ανθρώπινη αποίκιση και αφορά την προστασία και διάδοση της ίδιας της ζωής στο Σύμπαν. Βλέπει την ανθρωπότητα ως αναπόσπαστο μέρος της βιόσφαιρας και θεωρεί ότι έχουμε υποχρέωση όχι μόνο να διαφυλάξουμε τη ζωή στη Γη, αλλά και να εξετάσουμε πώς μπορούμε να την επεκτείνουμε και σε άλλους κόσμους.
Η Nina Lanza, πλανητική επιστήμονας στο Los Alamos National Laboratory και επίσης συν-συγγραφέας, εκτιμά πως ο Άρης μπορεί να λειτουργήσει ως πεδίο πειραματισμού για τεχνικές γεωμηχανικής. Αντί να εφαρμόσουμε επικίνδυνες μεθόδους στη Γη, μπορούμε να τις δοκιμάσουμε σε έναν ακατοίκητο πλανήτη χωρίς οικοσυστήματα να διακινδυνεύσουν.
Παράλληλα, όπως σημειώνει η DeBenedictis, η ανάπτυξη «πράσινων» τεχνολογιών για τον Άρη, έναν πλανήτη χωρίς υποδομές ή συμφέροντα συνδεδεμένα με ορυκτά καύσιμα, μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις που αργότερα θα υιοθετηθούν και στη Γη, όπου η μετάβαση στις καθαρές μορφές ενέργειας συναντά εμπόδια.
Ωστόσο, δεν λείπουν και οι επιφυλάξεις. Η Lanza τονίζει ότι αν τροποποιήσουμε δραστικά το περιβάλλον του Άρη, μπορεί να χάσουμε πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες για το παρελθόν του και, κυρίως, να διαγράψουμε πιθανά ίχνη αρχαίας ζωής. Το ερώτημα, κατά την ίδια, δεν είναι απλώς «μπορούμε να το κάνουμε;» αλλά «πρέπει να το κάνουμε;».
Η προτεινόμενη προσέγγιση περιλαμβάνει τρία στάδια. Το πρώτο αφορά την τεχνητή θέρμανση του πλανήτη, για παράδειγμα με την εγκατάσταση αεροτζελ ή νανοσωματιδίων στην επιφάνεια, ώστε να απελευθερωθεί παγιδευμένο διοξείδιο του άνθρακα και να πυκνώσει η ατμόσφαιρα. Το δεύτερο στάδιο προτείνει την εισαγωγή μικροβίων που μπορούν να επιβιώσουν και να παράγουν οξυγόνο. Το τρίτο και πιο μακροχρόνιο στάδιο περιλαμβάνει την οικοδόμηση ενός πλήρους οικοσυστήματος που, με τον καιρό, θα υποστηρίζει πιο σύνθετη ζωή.
Οι συγγραφείς συμφωνούν ότι για να ξεκινήσει η διαδικασία, απαιτείται διεπιστημονική συνεργασία και εστίαση σε τόσο θεωρητικές όσο και πειραματικές προσεγγίσεις. Η επικείμενη αποστολή Mars Sample Return της NASA θεωρείται κρίσιμη, καθώς τα δείγματα του πλανήτη μπορεί να ξεκαθαρίσουν ερωτήματα σχετικά με την παρουσία ζωής.
[via]
