Νέα τεχνική ανατρέπει την ανακύκλωση πλαστικού δίνοντας τέλος στον χρονοβόρο διαχωρισμό

Η ανακύκλωση πλαστικού ίσως βρεθεί σύντομα μπροστά σε μια σημαντική καμπή, χάρη σε μια καινοτόμο μέθοδο που αναπτύχθηκε από ερευνητές του Northwestern University και του Purdue University στις ΗΠΑ. Η ομάδα κατάφερε να βρει έναν τρόπο ώστε τα δύο πιο διαδεδομένα είδη πλαστικού, το πολυαιθυλένιο (PE) και το πολυπροπυλένιο (PP), να μπορούν να υποβάλλονται σε κοινή χημική επεξεργασία, χωρίς να απαιτείται ο δαπανηρός και χρονοβόρος διαχωρισμός τους.

Η σημασία αυτής της ανακάλυψης δεν είναι καθόλου αμελητέα. Τα δύο αυτά υλικά κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας: μπουκάλια σαμπουάν και συσκευασίες τροφίμων από πολυαιθυλένιο, γιαούρτια και άλλα δοχεία από πολυπροπυλένιο. Όλα αυτά καταλήγουν ταυτόχρονα στα απορρίμματα, δημιουργώντας έναν γρίφο για τα συστήματα ανακύκλωσης που μέχρι σήμερα όφειλαν να τα ξεχωρίζουν με ακρίβεια πριν τα επεξεργαστούν.

Όπως εξηγεί ο Tobin Marks από το Northwestern,

Ένας από τους μεγαλύτερους σκοπέλους της ανακύκλωσης πλαστικού ήταν πάντα η ανάγκη να διαχωρίζονται σχολαστικά τα απορρίμματα ανάλογα με τον τύπο τους. Ο νέος μας καταλύτης μπορεί να παρακάμψει αυτό το δαπανηρό και επίπονο στάδιο, κάνοντας την ανακύκλωση πιο αποδοτική, πρακτική και οικονομικά βιώσιμη.

Το «μυστικό» βρίσκεται στον καταλύτη, μια ουσία που επιταχύνει τις χημικές αντιδράσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για έναν καταλύτη βασισμένο στο νικέλιο, ο οποίος είναι σε θέση να σπάσει τους ισχυρούς χημικούς δεσμούς που σχηματίζουν τα πολυμερή όταν συνυπάρχουν. Με άλλα λόγια, η διαδικασία δεν απαιτεί πλέον τον προκαταρκτικό διαχωρισμό: ο καταλύτης αναλαμβάνει όλη τη δουλειά.

Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η μέθοδος λειτουργεί ακόμη και παρουσία PVC (πολυβινυλοχλωριδίου), ενός υλικού που θεωρούνταν μέχρι σήμερα «εχθρός» της ανακύκλωσης. Το PVC προκαλούσε επιμολύνσεις και εμπόδιζε τις αντιδράσεις, γι’ αυτό και έπρεπε να απομακρύνεται σχολαστικά από κάθε μείγμα. Στη νέα μέθοδο, όχι μόνο δεν εμποδίζει την αντίδραση, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τη βελτιώνει.

Ο ερευνητής Kratish, μέλος της ομάδας, σχολιάζει:

Η προσθήκη PVC σε μείγματα προς ανακύκλωση ήταν πάντα απαγορευτική. Όμως φαίνεται ότι στη δική μας διαδικασία όχι μόνο δεν προκαλεί πρόβλημα, αλλά την κάνει ακόμη πιο αποτελεσματική. Είναι απίστευτο, κάτι που κανείς δεν περίμενε.

Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να αλλάξει δραστικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την ανακύκλωση. Μέχρι σήμερα, ο ακριβής διαχωρισμός των διαφορετικών πλαστικών απαιτούσε πολύπλοκα μηχανήματα, ανθρώπινη εργασία και υψηλό κόστος, γεγονός που συχνά καθιστούσε τη διαδικασία λιγότερο ελκυστική για τις βιομηχανίες. Αν η νέα μέθοδος αποδειχθεί εφαρμόσιμη σε μεγάλη κλίμακα, θα μπορούσε να μειώσει τα έξοδα, να αυξήσει τα ποσοστά ανακύκλωσης και να συμβάλει στη μείωση της πλαστικής ρύπανσης.

Πέρα από τα προφανή οικονομικά οφέλη, υπάρχουν και οι περιβαλλοντικές προεκτάσεις. Η αδυναμία αποτελεσματικής ανακύκλωσης είναι ένας από τους βασικούς λόγους που τεράστιες ποσότητες πλαστικού καταλήγουν σε χωματερές ή στους ωκεανούς. Με μια τεχνολογία που δεν χρειάζεται διαχωρισμό, οι πιθανότητες να αξιοποιείται μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών απορριμμάτων αυξάνονται σημαντικά.

Η ερευνητική ομάδα θεωρεί ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ένα νέο μοντέλο ανακύκλωσης, πιο προσιτό και πιο βιώσιμο. Η δυνατότητα να αντιμετωπίζονται μαζί τα πιο συχνά πλαστικά υλικά, χωρίς πολύπλοκες διαδικασίες, δίνει προοπτικές για πιο ευέλικτα και πιο αποδοτικά κέντρα ανακύκλωσης σε παγκόσμια κλίμακα.

[via]