Έφτιαξαν ρομπότ με «μεταβολισμό»: Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον [Video]

Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική συνεχίζουν να σημειώνουν εντυπωσιακά άλματα, μια νέα εξέλιξη από το Creative Machines Lab του Columbia University ανοίγει το δρόμο για μια εποχή ρομπότ με βιολογικά χαρακτηριστικά. Μια ομάδα ερευνητών ανέπτυξε μια σειρά ρομπότ που όχι μόνο μπορούν να μετασχηματίζονται και να αυτοεπιδιορθώνονται, αλλά έχουν και την ικανότητα να απορροφούν μέρη από άλλα ρομπότ για να ενισχύσουν τη δική τους λειτουργικότητα και να βοηθούν και άλλα ρομπότ να κάνουν το ίδιο.

Το σύστημα ονομάζεται Truss Link και αποτελείται από απλές ράβδους με μαγνήτες στα άκρα τους, θυμίζοντας τα δημοφιλή παιδικά παιχνίδια Geomag. Αυτά τα ρομποτικά «κομμάτια» μπορούν να ενώνονται μεταξύ τους, να κυλούν, να εκτείνονται και να συστέλλονται, σχηματίζοντας πολύπλοκες δομές. Αν και το επίπεδο πολυπλοκότητας απέχει ακόμη από τα «ρομπότ-στρατιώτες» των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, πρόκειται για μια σημαντική ένδειξη του πώς το μέλλον της ρομποτικής θα μπορούσε να εξελιχθεί προς την πλήρη αυτονομία.

Όπως αναφέρει ο Philippe Martin Wyder, επικεφαλής συγγραφέας της σχετικής μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Science Advances,

Η πραγματική αυτονομία σημαίνει ότι τα ρομπότ δεν πρέπει μόνο να σκέφτονται μόνα τους, αλλά και να μπορούν να επιβιώνουν φυσικά. Όπως οι ζωντανοί οργανισμοί απορροφούν και ενσωματώνουν υλικά από το περιβάλλον τους, έτσι και αυτά τα ρομπότ μπορούν να αναπτυχθούν, να προσαρμοστούν και να επιδιορθωθούν χρησιμοποιώντας υλικά από το περιβάλλον ή από άλλα ρομπότ.

Σε ένα από τα εντυπωσιακότερα σημεία του βίντεο επίδειξης, φαίνεται πως τα Truss Link ρομπότ συνεργάζονται για να μετασχηματιστούν από μια δισδιάστατη σε μια τρισδιάστατη δομή. Σε άλλη σκηνή, μια ομάδα ρομπότ αφαιρεί ένα κομμάτι με άδεια μπαταρία και το αντικαθιστά με ένα ενεργό εξάρτημα, αυξάνοντας έτσι τη λειτουργικότητά της. Παρότι πρόκειται για πειραματικά ρομπότ, η δυνατότητά τους να «θεραπεύονται» ή να «μεταμορφώνονται» σε πραγματικό χρόνο ενδέχεται να σηματοδοτεί μια επανάσταση στη ρομποτική τεχνολογία.

Η μελέτη, στην οποία συμμετέχει και ο Hod Lipson, επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που αποκαλεί «εξέλιξη του μυαλού των ρομπότ» μέσω της μηχανικής μάθησης και την ανάγκη για σωματική προσαρμοστικότητα.

Τα σώματα των ρομπότ είναι ακόμα άκαμπτα, μη προσαρμοστικά και μη ανακυκλώσιμα. Αντίθετα, τα βιολογικά σώματα μπορούν να αναπτύσσονται, να θεραπεύονται και να προσαρμόζονται, χάρη στη δομική τους αρθρωτότητα. Είναι καιρός τα ρομπότ να υιοθετήσουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά, μαθαίνοντας να χρησιμοποιούν και να επαναχρησιμοποιούν μέρη από άλλα ρομπότ.

Μάλιστα, οι ερευνητές πήγαν ένα βήμα παραπέρα, διαμορφώνοντας τις δικές τους «Νόρμες του Μεταβολισμού των Ρομπότ», εμπνευσμένες εν μέρει από τους περίφημους Τρεις Νόμους της Ρομποτικής του Isaac Asimov. Σύμφωνα με αυτούς τους νέους κανόνες, κάθε ρομπότ οφείλει να μπορεί να αναπτύσσεται μόνο με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς την άμεση υποστήριξη από εξωτερικά συστήματα. Η μόνη αποδεκτή εξωτερική βοήθεια πρέπει να προέρχεται από άλλα ρομπότ της ίδιας κατασκευής. Επιπλέον, η μόνη εξωτερική παροχή που επιτρέπεται είναι η ενέργεια και η ύλη υπό μορφή εξαρτημάτων άλλων ρομπότ.

Η ερευνητική ομάδα θεωρεί πως αυτή η νέα γενιά ρομπότ θα μπορούσε μελλοντικά να αξιοποιηθεί σε δύσκολα πεδία, όπως επιχειρήσεις διάσωσης σε φυσικές καταστροφές ή αποστολές εξερεύνησης στο Διάστημα, όπου η δυνατότητα επιδιόρθωσης χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση είναι κρίσιμη.

Αν και τα Truss Link ρομπότ θυμίζουν άλλα παρόμοια πειράματα, όπως τα M-Blocks του MIT ή ρομπότ με μεταλλικά κράματα που αλλάζουν μορφή, η διαφορά εδώ είναι ότι μιλάμε για μια πλήρως αρθρωτή και συνεργατική προσέγγιση. Πρόκειται για ρομπότ που όχι μόνο φροντίζουν τον εαυτό τους, αλλά βοηθούν και άλλες μονάδες να το κάνουν. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα τέτοιο επίπεδο «κοινωνικής» αυτονομίας ανάμεσα σε μηχανές.

Αν όλα αυτά φέρνουν στο νου σενάρια από δυστοπικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ο Lipson επιχειρεί να καθησυχάσει:

Η εικόνα των αυτο-αναπαραγόμενων ρομπότ προκαλεί συνειρμούς από σενάρια καταστροφής. Όμως όσο περισσότερες αρμοδιότητες παραδίδουμε στα ρομπότ, από τα αυτόνομα οχήματα μέχρι την παραγωγή και την εξερεύνηση του Διαστήματος, πρέπει να αναλογιστούμε: ποιος θα τα συντηρεί; Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στους ανθρώπους για πάντα. Τα ρομπότ πρέπει τελικά να μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους.

[via]