Αν κάποιος παρατηρούσε τις πρόσφατες παρουσιάσεις της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας χωρίς να γνωρίζει το πλαίσιο, θα ορκιζόταν ότι βλέπει προσχέδια της SpaceX από το Τέξας. Κι όμως, οι εικόνες δεν προέρχονται από την Boca Chica, αλλά από το Zhuhai της Κίνας. Σε μια στρατηγική στροφή που επαναπροσδιορίζει την παγκόσμια κούρσα του Διαστήματος, η Κίνα φαίνεται να εγκαταλείπει τα παραδοσιακά σχέδια πυραύλων και να υιοθετεί πλήρως τη φιλοσοφία του Elon Musk: την απόλυτη επαναχρησιμοποίηση.
Η είδηση που κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες στους τεχνολογικούς κύκλους αφορά τον επανασχεδιασμό του «Long March 9» (CZ-9), του υπερ-πυραύλου που προορίζεται να μεταφέρει τους Κινέζους αστροναύτες στη Σελήνη και αργότερα στον Άρη. Ενώ μέχρι πρότινος ο σχεδιασμός του θύμιζε τον αμερικανικό πύραυλο SLS της NASA –ένα συμβατικό, αναλώσιμο σύστημα τριών ορόφων– τα νέα σχέδια αποκαλύπτουν έναν κλώνο του Starship.
Από τη μίμηση στην αντιγραφή: Τα τεχνικά χαρακτηριστικά
Η ομοιότητα είναι τόσο εξόφθαλμη που δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί απλή σύμπτωση ή «σύγκλιση της μηχανικής». Ο νέος Long March 9 παρουσιάζεται ως ένας πύραυλος δύο σταδίων, κατασκευασμένος από ανοξείδωτο ατσάλι, ο οποίος χρησιμοποιεί υγρό μεθάνιο και οξυγόνο ως καύσιμα. Αυτή η επιλογή υλικών και καυσίμων είναι ακριβώς η συνταγή που άλλαξε τα δεδομένα στην αεροδιαστημική βιομηχανία μέσω της SpaceX.
Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η υιοθέτηση των αεροδυναμικών πτερυγίων στο άνω στάδιο, τα οποία είναι τοποθετημένα ακριβώς όπως στο Starship, επιτρέποντας στον πύραυλο να εκτελεί ελεγχόμενη κάθοδο μέσα στην ατμόσφαιρα. Επιπλέον, οι αναφορές για τον τρόπο προσγείωσης περιλαμβάνουν τη χρήση πύργου εκτόξευσης με μηχανικούς βραχίονες, παρόμοιους με τα περίφημα «chopsticks» του Mechazilla της SpaceX, για την αρπαγή του πυραύλου στον αέρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν διαρρεύσει, ο κινεζικός «γίγαντας» θα έχει ύψος 114 μέτρα και διάμετρο 10,6 μέτρα, ενώ η πρώτη βαθμίδα θα τροφοδοτείται από 30 κινητήρες YF-215 (αντίστοιχους των Raptor), με στόχο να μεταφέρει φορτία άνω των 100 τόνων σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη.
Γιατί η Κίνα αλλάζει στρατηγική τώρα;
Η απόφαση της Κίνας να «πετάξει στα σκουπίδια» χρόνια έρευνας πάνω σε συμβατικούς πυραύλους για να ακολουθήσει το μονοπάτι της SpaceX είναι πρωτίστως οικονομική και γεωπολιτική. Το Πεκίνο αντιλήφθηκε ότι ένας αναλώσιμος πύραυλος, όσο ισχυρός κι αν είναι, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί οικονομικά έναν στόλο που επιστρέφει στη βάση του και ξαναπετάει μέσα σε λίγες μέρες.
Η δημιουργία μόνιμων βάσεων στη Σελήνη, όπως ο Διεθνής Σεληνιακός Ερευνητικός Σταθμός (ILRS) που σχεδιάζει η Κίνα σε συνεργασία με τη Ρωσία, απαιτεί τη μεταφορά χιλιάδων τόνων υλικού. Με το κόστος εκτόξευσης των παραδοσιακών πυραύλων να είναι απαγορευτικό για τέτοιας κλίμακας εγχειρήματα, η αντιγραφή του μοντέλου του Starship ήταν μονόδρομος για να παραμείνει η Κίνα ανταγωνιστική.
Η βιομηχανία των «κλώνων»
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στον κρατικό γίγαντα CASC. Μια ολόκληρη γενιά κινεζικών startups, όπως η Space Pioneer και η LandSpace, ακολουθεί την ίδια τακτική. Εταιρείες όπως η Cosmoleap παρουσιάζουν βίντεο που δείχνουν πυραύλους να πιάνονται από πύργους προσγείωσης, ενώ άλλες αναπτύσσουν πυραύλους που μοιάζουν εκπληκτικά με τον Falcon 9.
Αυτή η «επιθετική προσαρμογή» τεχνολογίας δείχνει την αποφασιστικότητα της Κίνας να κλείσει την ψαλίδα. Δεν προσπαθούν να εφεύρουν ξανά τον τροχό, αλλά να βελτιστοποιήσουν σχέδια που έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους στην πράξη μέσω των αμερικανικών δοκιμών.
Προκλήσεις και χρονοδιάγραμμα
Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα εντυπωσιακά γραφικά (renders) και την πραγματικότητα. Ενώ το Starship πραγματοποιεί ήδη δοκιμαστικές πτήσεις και προσεγγίζει την επιχειρησιακή ετοιμότητα, ο κινεζικός κλώνος του Long March 9 δεν αναμένεται να πετάξει πριν το 2033. Αυτό δίνει στη SpaceX ένα τεράστιο προβάδισμα σχεδόν μιας δεκαετίας.
Η κατασκευή κινητήρων μεθανίου κλειστού κύκλου και η τελειοποίηση της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά δύσκολες τεχνικές προκλήσεις. Η Κίνα έχει αποδείξει ότι μαθαίνει γρήγορα, αλλά η πολυπλοκότητα αυτών των συστημάτων δεν επιτρέπει εύκολες συντομεύσεις.
Συμπερασματικά, η κίνηση αυτή επιβεβαιώνει ότι το πρότυπο που έθεσε η SpaceX έχει γίνει πλέον ο παγκόσμιος κανόνας. Η εποχή των πυραύλων μιας χρήσης τελειώνει οριστικά και η νέα κούρσα για τη Σελήνη και τον Άρη θα κριθεί από το ποιος μπορεί να κατασκευάσει τον πιο αξιόπιστο και οικονομικό επαναχρησιμοποιούμενο στόλο. Η Κίνα έριξε το γάντι, δείχνοντας ότι είναι διατεθειμένη να αντιγράψει για να κερδίσει.