Σε μια εποχή που η τεχνολογική πρόοδος δημιουργεί ολοένα και περισσότερα απόβλητα, μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Tartu της Εσθονίας παρουσιάζει μια καινοτόμα και άκρως πρακτική πρόταση: τη μετατροπή παλιών smartphones σε μικροσκοπικά κέντρα δεδομένων. Αντί να καταλήγουν σε χωματερές ή, στην καλύτερη περίπτωση, να ανακυκλώνονται, οι παρωχημένες συσκευές αποκτούν έναν νέο ρόλο, εξυπηρετώντας ανάγκες έξυπνων πόλεων και περιβαλλοντικής παρακολούθησης, με ελάχιστο κόστος και μέγιστο όφελος.
Περισσότερα από 1,2 δισεκατομμύρια smartphones παράγονται κάθε χρόνο παγκοσμίως. Η κατασκευή τους απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας και φυσικών πόρων, ενώ η διαδικασία παραγωγής και μεταφοράς τους εκπέμπει σημαντικό όγκο διοξειδίου του άνθρακα. Παρόλα αυτά, τα smartphones αντικαθίστανται από τους καταναλωτές κάθε δύο με τρία χρόνια, συχνά χωρίς να είναι απαραίτητο, απλώς επειδή έχει κυκλοφορήσει ένα νέο μοντέλο. Το αποτέλεσμα; Ένα συνεχώς αυξανόμενο βουνό ηλεκτρονικών απορριμμάτων.
Αν και η πιο αποτελεσματική λύση θα ήταν η αλλαγή καταναλωτικής νοοτροπίας, αυτό αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο. Γι’ αυτό και η ανάγκη για εναλλακτικές, βιώσιμες λύσεις γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Οι ερευνητές Huber Flores, Ulrich Norbisrath και Zhigang Yin από το Ινστιτούτο Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Tartu, μαζί με τον Perseverance Ngoy από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και διεθνείς συνεργάτες, επέλεξαν να δουν τα παλιά smartphones όχι ως απορρίμματα, αλλά ως τεχνολογικούς πόρους με ανεξερεύνητο δυναμικό.
Σύμφωνα με τον Huber Flores, η καινοτομία δεν ξεκινά απαραίτητα με κάτι καινούργιο, αλλά με μια νέα οπτική σε αυτό που ήδη υπάρχει. Έτσι, οι επιστήμονες κατέληξαν στο ότι τα παλιά smartphones μπορούν να μετατραπούν σε μικρά data centers, ικανά να αποθηκεύουν και να επεξεργάζονται δεδομένα με εντυπωσιακή αποδοτικότητα.
Το κόστος για τη μετατροπή μιας τέτοιας συσκευής είναι εξαιρετικά χαμηλό, μόλις 8 ευρώ. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι τέτοιου είδους data centers μπορούν να αξιοποιηθούν για πλήθος εφαρμογών, όπως η καταγραφή της επιβατικής κίνησης σε στάσεις λεωφορείων. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την καλύτερη διαχείριση και τον σχεδιασμό του αστικού συγκοινωνιακού δικτύου.
Στο πρώτο στάδιο του πειράματος, οι συσκευές τροποποιήθηκαν με την αφαίρεση των μπαταριών τους για λόγους περιβαλλοντικής ασφάλειας και την αντικατάστασή τους με εξωτερικές πηγές ενέργειας. Στη συνέχεια, τέσσερα smartphones συνδέθηκαν μεταξύ τους και τοποθετήθηκαν σε θήκες που δημιουργήθηκαν μέσω 3D εκτύπωσης. Έτσι δημιουργήθηκε ένα πλήρως λειτουργικό πρωτότυπο με εφαρμογές στην πράξη.
Η λειτουργικότητα του πρωτοτύπου δοκιμάστηκε ακόμα και σε υποθαλάσσιο περιβάλλον, όπου χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή και ανάλυση πληθυσμών θαλάσσιων οργανισμών. Σε περιπτώσεις όπου παλαιότερα ήταν απαραίτητη η φυσική παρουσία δύτη για την καταγραφή βίντεο, τώρα η ίδια διαδικασία πραγματοποιήθηκε αυτόματα από τη συσκευή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ενθαρρυντικά: ακόμη και ξεπερασμένες συσκευές μπορούν να αποκτήσουν νέα ζωή, συμβάλλοντας σε πιο πράσινες και βιώσιμες τεχνολογικές λύσεις. Όπως δήλωσε ο Ulrich Norbisrath, η βιωσιμότητα δεν αφορά μόνο το μέλλον, αλλά και το παρόν και συγκεκριμένα τη δυνατότητα να βλέπουμε τις παλιές συσκευές ως ευκαιρίες για καινοτομία.
[via]
